Wiercenie wiązką elektronów i perforacja wiązką elektronów za pomocą wiertarek wiązką elektronów SST
Efekt wiercenia z głębokim wtopieniem
Ze względu na wysoką gęstość mocy 108 W/cm2 i więcej w ognisku wiązki elektronów, wiązka elektronów jest również idealna do wiercenia. W miejscu trafienia w materiale tworzy się kapilara parowa, która otaczana jest przez stopioną osłonę. Jest to już otwór bazowy.
Materiał podkładowy
Materiał podkładowy umieszczony na tylnej stronie wierconego elementu obrabianego odparowywany jest przez wiązkę elektronów z chwilą przeniknięcia przez nią elementu obrabianego. Powstająca objętość gazu rozszerza się wybuchowo przez kapilarę i wyrzuca roztopiony materiał otaczający kapilarę.
„Wiercenie z jednostronnym łożyskowaniem”
Wiercenie z jednostronnym łożyskowaniem nie jest używane przez inne metody (promień lasera, EDM, ECM). Połączenie odchylenia wiązki, ruchu przedmiotu obrabianego i systemu sterowania zoptymalizowanego pod kątem procesu umożliwia zsynchronizowany ruch przedmiotu obrabianego i wiązki elektronów. Wiązka jest przy tym prowadzona w czasie procesu wiercenia jednocześnie z posuwem elementu obrabianego. Między dwoma procesami wiercenia następuje wyłączenie wiązki, wysterowanie następnej pozycji, a następnie ponowne włączenie wiązki. Ten przebieg procesu umożliwia bardzo duże częstotliwości wiercenia.
Powtarzalność
Wiązka elektronów nie jest przemieszczana i ogniskowana mechanicznie, lecz tylko przez soczewki elektromagnetyczne. Parametry wiązki i wiercenia można zapisać w pamięci, dzięki czemu proces wiercenia jest zawsze powtarzalny.
Materiały
Prawie wszystkie materiały metaliczne mogą być przetwarzane za pomocą wiązki elektronów, niezależnie od ich twardości. Dotyczy to również stopów o dużej obciążalności cieplnej.
Nawiercone otwory
Perforacja wiązką elektronów i zastosowanie materiału podkładowego nadają otworom typowy kształt. Po stronie wylotu wiązki występują ostre krawędzie i brak zadziorów. Po stronie wprowadzania występuje lekko stożkowy wlot.